Flirten met God in Vézelay

Er zijn vele manieren om te flirten met God. Maar wat ligt er meer voor de hand om het op een plek te doen waar mensen al meer dan duizend jaar contact zochten met de godenwereld? En daarbij hun beelden en verhalen te gebruiken?

Het is midden in de nacht. De kerk van Vézelay ligt er verlaten, doodstil en aardedonker bij. Alleen uit de crypte schijnt gedempt licht. De smalle stenen wenteltrap af, kom je in de 1000 jaar oude ruimte. De hele nacht is de kerk open. De broeders en zusters lossen elkaar in de crypte af. Volgens de mythe is de kerk het centrum van Gods universum, en ook de monniken en nonnen van tegenwoordig spelen in deze mythe mee. Deze wekelijkse nacht is het hoogtepunt van hun rituele cyclus, voorafgegaan door de processie met de hostie van het koor naar de crypte, aan het eind van de late middagmis. Daar bij het heilig sacrament waken ze zoals de apostelen het probeerden in Getsemané.
Ik ga zitten op de achterste bank. Er zit een non te mediteren pal voor het altaar. De ogen gefixeerd op een icoon voor haar. Links voorin ligt er een diep gebogen op de grond. Een monnik zit tegen een pilaar. We bevinden ons fysiek in een respectabele traditie en een ieder van ons is zich daar van bewust en waardeert deze. Allemaal zijn we er levensbeschouwelijk bezig, en is de zo opgewekte beleving ongetwijfeld van grote subjectieve waarde. Hoe zou het zijn als de monniken hier acteurs waren, personages in een rollenspel? Lees verder....