Gezang uit de dagelijkse mis van de broeders en zusters van Jeruzalem in Vézelay
Buiten de zomer is de kerk en haar crypte vaak aan jou alleen. In de week dat je in Saint-Père verblijft kan het je ook min of meer om Vézelay gaan. Wandelingen neigen vanzelf uit te komen in Vézelay, alwaar je dan, kort of langer, de kerk en haar crypte kunt aandoen of een van de andere prachtige religieuze plekken kunt bezoeken. Die plekken in en rond de Madeleine bieden volop inspiratie voor de zin- en rustzoeker. Zo ligt net buiten Vézelay op de helling richting Asquins de middeleeuwse kapel van de franciscanen. De deuren zijn altijd open. Ooit was de plek van het kruis ernaast een verzamelplaats voor kruisvaarders die op weg gingen naar ‘het beloofde land’.
De kerk is gebouwd als een symbolisch universum, oneerbiedig gezegd, een middeleeuws soort reli-disney. De symboliek kun je ontdekken, ontcijferen, en op je in laten werken, om zo je verhouding ertoe bepalen. Door er naar binnen te gaan, en de symboliek te ondergaan, word je onderdeel van het geometrische symbolenspel. Vézelay is een ontdekkingstocht, een pelgrimsreis rond een plek die beetje bij beetje zijn geheimen prijsgeeft. Zo leer je iets over onze middeleeuwse voorouders, over religie, en over het leven zelf. Vézelay trekt gelovigen en niet-gelovigen - want je hoeft niets te geloven om toch iets van het religieuze in Vézelay te kunnen beleven. Hier meer hierover.
Waar verblijf je tijdens een sabbatical in Vézelay? (externe link) ↴
Nog een mogelijkheid: op zoek naar het Avallon van Koning Arthur ↴
VÉZELAY
door GUILLAUME VAN DER GRAFT
Wat ik nog weet van Vézelay
ik was er veertien jaar geleden,
ik sliep in een bed met koperen knoppen,
de straat liep met slordige stenen omhoog.
Achter de muren woonden geuren
van hout, hooi en brood, een franse zomer,
aan het eind van de straat als
een hoofd op een hals,
edele schedel, uitgewoond denkhuis,
een breinschelp:
de kerk.
Rondom: de bergen op een afstand
met zoveel bomen op de been
langs de hellingen stromend door het dal
als middeleeuwen vol pelgrims.
Ik zou daar een herfst lang moeten wonen
als een ex libris in een boek,
voor het raam van een kamer met koperen knoppen
een leesmeubel in hotel de la poste
om de herinnering te horen
tussen de bogen en de bomen,
de bossen langzaam te zien verkleuren,
de aarde uit te laten spreken
en antwoord te geven op papier.
